Eten op vakantie

Mijn meest dierbare culinaire herinneringen komen natuurlijk uit Oostenrijk. Het land dat meer dan 40 jaar geleden mijn hart heeft gestolen. Als kind was ik dol op de backerbsen suppe (de zogenaamde ‘knapperbolletjes’ kon je later ook in Nederland kopen) en het fascinerende “bouillon mit ei” (soep dus, met een rauw ei erin). En natuurlijk knődels! I love knődels. Erbij dronken we Almdudler (een soort Oostenrijkse kruiden frisdrank, een beetje te vergelijken met Rivella) en Johannisbeersaft. In mijn tienerjaren at ik avond na avond kasnocken. Een soort verse eierpasta met ontzettend stinkende regionale (Pinzgauer) kaas en uien. Ik ken geen gerecht wat tegelijkertijd zo kan stinken en zo lekker kan smaken! Het is het eerste dat ik bestel als ik weer eens in Oostenrijk ben. En toe als het even kan Salzburger Nockerln, het lekkerste warme dessert ooit.

 

Het land van de ontelbaar veel varianten Kuchen (taart). De overheerlijke Elzasser flammkuchen (een soort pizza). Natuurlijk met een glas Federweisser, een jonge en nog niet helemaal gefermenteerde wijn. Omdat de druivenmost nog niet helemaal vergist is, lijkt het meer een zoete druivensap met een vleugje alcohol. Slechts beperkt verkrijgbaar in september/oktober, des te meer reden voor een tripje naar de Moezel in het najaar.

Eten op vakantie in Italie

In Italië is mijn eeuwige liefde voor pasta geboren. Naast de vele vakanties heb ik hier ook een aantal jaar gewoond, in Rome en aan het Gardameer. Als au-pair heb ik er leren koken en daar pluk ik nog steeds de vruchten van. Als ik noodgedwongen voor de rest van mijn leven één enkele keuken zou moeten kiezen, dan wordt het de Italiaanse. De ontelbare variaties in pasta (spaghetti alle vongole!), risotto, mozzarella, gorgonzola, ricotta, pecorino, Parmigiano Reggiano, (jaja, kaas dus).

 

De keuken in Zuid-Afrika is sterk beïnvloed door het koloniale verleden. Dus at ik daar voor het eerst kip piri-piri (Portugees), de lekkerste curries ooit (India) en at ik mijn eerste scones met clotted cream tijdens een heerlijke high-tea (Groot-Brittanië). Echt Zuid-Afrikaans was voor mij vooral de braai. Het barbecueën wordt hier uiterst serieus genomen en het aanmaken van een goed vuur duurt uren. Ik heb hier o.a. wrattenzwijn, impala en struisvogel gegeten.

Fantastisch land maar culinair gezien word ik hier niet warm of koud van. Er blijkt ook vrij weinig aanbod te zijn tussen fastfood en haute cuisine. De fastfood komt je na een poos de neus uit, ook al is de variatie stukken groter dan hier (Taco bell, wanneer kom je naar Nederland?!). Okay, één fastfood traktatie dan: de ‘baconator’ van Wendy’s. Ons hele gezin is bacon-verslaafd en dit was echt dé burger voor ons.

Wel heerlijk in Amerika zijn de brownies en muffins. Of de cookies met M&M’s. Ik kocht veel apart snoep (M&M’s met mintvulling, reeses peanutbutter cups) en proefde bij de Coca-Cola factory van de meer dan zestig cola-varianten uit de hele wereld bij de cola-fontein.

India, oh India. Het land waar ik de meest heerlijke dingen heb gegeten maar ook het land waar ik de meest vreselijke voedselvergiftiging heb opgelopen. Kilo’s lichter terug komen van een vakantie, dat is dan wel weer leuk.

In veel delen werd vegetarisch gegeten en dat was – voor ons carnivoren – vaak verrassend lekker. Samosa’s en pakora’s, gefrituurde bloemkool in (kikkererwten)deeg. Maar ook naanbrood, pappadums, curries en tandoor. En heerlijke lassies, een soort yoghurtdrank met vers fruit.

De Thaise keuken

In Thailand hebben Peter en ik elkaar leren kennen (tijdens een groepsreis) dus de Thaise keuken blijft een speciaal plekje in onze relatie innemen. Op onze ‘eerste kusdag’ en onze trouwdag eten we standaard bij de Thai. Favorieten zijn de Tom kha kai, viskoekjes, massaman curry en chuu chi kai (rode curry met kokosmelk). De Thaise keuken is mijn op na één na meest favoriete keuken!

 

We zijn maar een paar dagen in Singapore geweest, en op aanraden van mijn toenmalige werkgever – die voor zakenreizen vaak in het verre Oosten zat – zijn we op zoek gegaan naar de zogenaamde ‘Satay club’. Dit ‘restaurant’ bleek al sinds 1940 te bestaan uit een tiental kraampjes tegenover het beroemde Raffles hotel waar – naar het scheen – de beste saté van heel Zuid-Oost Azië werd verkocht. En lekker was het! De saté, voornamelijk van geit of kip, was zo smaakvol dat de pindasaus (waar wij natuurlijk zo gewend aan zijn maar die daar ontbrak) niet werd gemist. Ik kwam er bij het schrijven van dit artikel achter dat de Satay club al sinds 2005 niet meer bestaat. Jammer!