Ik ben gefascineerd door de geschiedenis van ons eten. Het leek me dan ook leuk een serie te maken waarin ik de geschiedenis van beroemde gerechten en producten onder de loep neem. In deel 42 van de serie: wentelteefjes en pesto alla Genovese.
Geschiedenis van beroemde gerechten
Wentelteefjes
Wentelteefjes, al sinds Bodhi klein is één van zijn favoriete lunches. En ook die van mij toen ik klein was! Oud wit brood, doordrenkt in geklutst ei met melk, gebakken in de roomboter en bestrooid met kaneel en suiker. Comfort food to the max!
De herkomst van het woord is onduidelijk. Een teef schijnt een oude gebaksvorm te zijn, die je dus wentelt in de pan. Ook kan wentelteefje afgeleid zijn van ‘wentel ’t eventjes’. Logischer is de Franse naam, pain perdu, ofwel ‘verloren brood’. Men gooide oud brood immers niet weg maar maakte het eetbaar door het brood weer soepel te maken met ei en melk en ze te bakken.
De oudste vermelding van een soortgelijk recept komt uit de Apicius, een verzameling van recepten in het Latijn uit de 1e eeuw N.C. Daar wordt een gerecht beschreven als ‘aliter dulcia’ (nog een zoet recept) waarbij brood, zonder korst, wordt geweekt in melk en geklutst ei, gebakken in olie en geserveerd met honing.
In Duitsland heten wentelteefjes “Arme Ritter’ (arme ridder), in Engeland ‘French toast’. Een leuke variant zijn deze tiramisu wentelteefrolletjes of tropische wentelteefjes.
Pesto alla Genovese
Pesto – voluit eigenlijk pesto alla Genovese – komt zoals de naam al zegt oorspronkelijk uit Genua. Het wordt gemaakt van olijfolie, basilicumblaadjes (heel specifiek uit de wijk Pra in Genua), knoflook (uit Vessalico), zeezout, pecorino of Parmezaanse kaas en pijnboompitten.
De ingrediënten worden gestampt in een vijzel. Daar komt ook de naam vandaan, pesto betekent ‘gestampt’ in het Italiaans.
Het oorspronkelijk recept voor pesto gaat terug naar de Romeinse tijd, waar een gelijksoortig gerecht werd gemaakt dat moretum heette. Hierin zat knoflook, kaas, kruiden, olijfolie en pijnboompitten. Het werd beschreven in de Appendix Vergiliana, in de 1e eeuw N.C.
De toevoeging van basilicum werd voor het eerst beschreven in 1863, in het kookboek ‘La Cuciniera Genovese’ van Giovanni Battista Ratto. De basilicum is pas in die periode overgekomen uit India en deed het waanzinnig goed in Ligurië en in de Provence (Frankrijk).
Inmiddels wordt er pesto gemaakt van allerlei soorten kruiden, kaas en noten. Een handig schema hiervoor vind je op mijn blog. Mijn favoriet? Pistache pesto!
