Ik ben gefascineerd door de geschiedenis van ons eten. Het leek me dan ook leuk een serie te maken waarin ik de geschiedenis van beroemde gerechten en producten onder de loep neem. In dit deel van de serie twee warme dranken: Irish coffee en Earl Grey thee.
Geschiedenis van beroemde gerechten
Irish coffee
Sterke hete koffie, bruine basterdsuiker, een scheutje (Ierse) whiskey en ongezoete halfstijf geklopte room. Wie wordt er nou niet blij van een goede Irish coffee?
Het is 1942. Op het speciale vliegveld voor watervliegtuigen Foynes in Limerick (Ierland) werkt Joe Sheridan als chef in het pas geopend vliegveldrestaurant. Het weer is hopeloos slecht en de vermoeide Amerikaanse reizigers moeten uren lang wachten op hun uitgestelde vlucht. Om de gasten wat op te peppen serveert Joe koffie met een scheut whiskey, suiker en room. Toen een van de Amerikaanse reizigers vroeg of dit een Braziliaanse koffie was antwoordde Joe “No Sir, that’s an Irish coffee”
Zijn vanaf toen populaire Irish coffee verwierf internationale ‘roem’ toen columnist Stanton Delaplane (San Francisco Chronicle) de koffie – na ‘m geproefd te hebben op Foynes – introduceerde in het Buena Vista Café in San Francisco. In 1952 is Joe Sheridan naar Amerika geëmigreerd omdat hij een baan kreeg aangeboden in het Buena Vista Café. Hij overleed tien jaar later (1962).
Earl Grey thee
Earl Grey thee is thee gemaakt van zwarte theebladeren (traditioneel een melange van Indiase en Sri Lankaase thee) en bergamotolie. Het is dus niet zozeer een theesoort, maar meer een melange van geparfumeerde zwarte thee. Bergamot is een aromatisch olie uit de schil van de bergamotvrucht.
De thee is samengesteld voor en opgedragen aan Charles Grey, in zijn ambtsperiode als premier van het Verenigd Koninkrijk (1830-1834).
De thee ontving hij waarschijnlijk als diplomatiek cadeau. Earl Grey was immers verantwoordelijk voor de afschaffing van de slavernij in het Britse Rijk. Hiermee opende hij de theehandelsroutes, waarmee er een einde kwam aan de dominantie van de Oost-Indische compagnie.
Charles Grey vond de thee zo lekker, dat hij Britse theemakers vroeg deze na te maken. Lady Grey maakte de thee nog populairder door deze mee te nemen op haar reizen naar London en te serveren bij bezoeken met hoge staatslieden.
Hoewel de thee naar de graaf is vernoemd heeft Sir Grey er nooit patent op aangevraagd. De familie heeft dan ook geen cent aan de thee overgehouden.
Een van de bekendste varianten op de thee is Lady Grey. Uitgevonden vanwege de vermeende ‘ongepaste impulsen’ die Earl Grey thee bij vrouwen veroorzaakten. Door de toevoeging van fruit werd gedacht dat het ‘ophitsende’ effect wel voldoende werd gekalmeerd 🙂
Meer lezen over de geschiedenis van beroemde gerechten?
Earl Grey is echt mijn favoriete thee! Ik heb op dit moment 5 varianten in de kast staan; een beetje overdadig misschien, haha. In mei bezocht ik de Twinings-winkel in Londen, en als ik me goed herinner hebben zij een van de eerste Earl Greys gemengd.
Wist je trouwnens dat de bekende theeverpakkingen van Twinings in de Nederlandse supermarkten (de rode, gele en bovenstaande blauwe) niet dezelfde thee bevatten als in de UK? Ze maken voor de Europese markt mildere varianten dan voor in Groot-Brittannië zelf. (Een goed excuus om weer eens op reis te gaan en thee in te slaan. :P)