Ik ben dol op lezen, lees minimaal een boek in de week! En dan het liefst thrillers. Ik ben er dan ook meestal als de kippen bij wanneer er weer een nieuwe ster aan het firmament wordt gelanceerd. Daarom start ik dan ook met veel plezier de nieuwe categorie ‘nagelbijters‘: reviews van de beste, spannendste en adembenemendste (literaire) thrillers. Ik start met het debuut van Jane Harper, ‘De droogte’, een Australische schrijfster die met dit boek de Victorian Premier’s Literary award won in 2015.
De droogte
Wat zegt de achterflap:
Al twee jaar wordt het plattelandsstadje Kiewarra geteisterd door de ergste droogte in honderd jaar. Het land verdort, het vee sterft. Iedereen is de wanhoop nabij. De spanning wordt ondraaglijk als drie leden van een gezin vermoord worden aangetroffen. Luke Hadlers zelfmoord – nadat hij zon vrouw en zesjarig zoontje van het leven beroofde – laat alle bewoners geschokt achter.
Aaron Falk keert terug naar het stadje waar hij opgroeide om de begrafenis van Luke, zijn vroegere beste vriend, bij te wonen. Hij raakt daar tegen wil en dank betrokken bij het onderzoek naar de dramatische zaak. Als de vragen zich beginnen op te stapelen en het wantrouwen groeit, moet Falk de gemeenschap onder ogen komen die hem twintig jaar geleden heeft verstoten.
De Daily Mail is vast lovend: ‘Als je dit jaar maar één thriller leest, zorg dan dat het deze is’. Dat belooft nogal wat…
Nagelbijter?
In ‘De droogte’ word je meegenomen in twee verhaallijnen. Eén die zich afspeelt twintig jaar terug – de jeugd van Aaron Falk. En één in het nu, een periode waarin het plattelandsstadje Kiewarra wordt geteisterd door droogte. En hoewel de auteur een dappere poging heeft gedaan kwam deze setting bij mij maar niet tot leven. Wellicht dat de gemiddelde Australiër aan een paar woorden genoeg heeft om zich de zinderende hitte, het dorre landschap en de drooggevallen rivieren voor te stellen. En ik las het boek nog wel op de eerste echt zonnige lente dag dit jaar! Gelukkig doet dat verder geen afbreuk aan het verhaal. Het verhaal leest makkelijk weg, de schrijfster weet je af en toe op het verkeerde been te zetten en de ontknoping is redelijk onverwacht.
Ik deel de mening van de Daily Mail niet, hoop dit jaar nog wel betere thrillers te lezen. Geen 10 dus, maar wel een dikke 7.
Ik hou ook zo van lezen. Maar maak er geen tijd meer voor. Deze klinkt flink spannend en triest.
Zonde, moet je echt tijd voor maken! Ik kan eigenlijk alleen door te lezen pas echt ontspannen.