Eten voedt. Eten geeft plezier. Eten verbindt. En eten kan ook herinneringen oproepen. Bij een slokje ijskoude limoncello waan je je vanzelf weer in Toscane. De geur van appeltaart brengt je regelrecht terug in de keuken van oma vroeger. Echte nostalgie. Het is ook heel leuk om met leeftijdsgenoten herinneringen op te halen aan eten van ‘vroegâh’. Nostalgie en eten zijn onlosmakelijk verbonden!
Nostalgisch eten
In mijn jeugd bestond het ontbijt uit pap, pap en nog eens pap! Mijn zusje en ik lustten er wel pap van. Maar wel ieder op ons eigen manier. Ik at het liefst Molenaars kindermeel, dunne pap en vooral zonder klontjes. GEEN klontjes! Mijn zusje at het liefst Bambix, zo dik dat je lepel rechtop bleef staan. En de boterhammen ‘s middags besmeerden we het liefst dik met Choba chocoladeboter (nog steeds te koop overigens!).
Nostalgisch snoep
Van ons zakgeld kochten we snoep. Bij de snoepwinkel op de hoek van de school (slimme marketing) kochten we zwarte beertjes salmiakpoeder, mierzoete schuimblokken, kersjes, muizen, nogatblokken en caramac. Ik schreef ook een artikel over
nostalgisch snoepgoed. En wat dacht je van die
PEZ dispensers? Ik heb wat van die snoepjes weggewerkt!
Jaren 70 en 80
Als ik aan mijn tienerjaren denk ontkom ik niet aan de introductie van pasta in Nederland: ofwel elleboogjesmacaroni met macaronimix (of alleen ketchup!) en in blokjes gesneden smac. Geraspte kaas erop, zo lekker had je nog nooit gegeten!
Met kerst en andere bijzondere gelegenheden kwam het fonduestel op tafel. Sausjes, stokbrood en gekleurde fonduevorkjes zodat je precies wist welk stukje vlees van jou was. Gezelligheid ten top! En als toetje van die overheerlijke pudding van Saroma of Bourbon. “Wat eten we toe? Iets lekkers, iets luchtigs, Bourbon, Bourbon!”.
Ik had vaak van die periodes waarin ik helemaal gefixeerd was op één ding. Dat ik bijvoorbeeld overal Knorr aromat overheen gooide. Of alles at met Zaanse mayonaise. Zelfs op brood!
Goede herinneringen heb ik ook aan onze wekelijkse broodmaaltijd. Zes dagen in de week aten we warm maar op zaterdag kregen we steevast brood. Maar wel altijd met lekkere extra’s als ragout, gebakken vis, aardbeien of eieren.
Nostalgie en eten, zoete herinneringen!
In mijn studententijd was het vooral pasta, pasta en nog eens pasta. Lekker goedkoop. En dan vooral in de variant
aglio/oglio (met olijfolie en knoflook). Bij weinig saldo was een heel wit brood en een bak huzarensalade ook altijd goed voor 2 a 3 avondmaaltijden.
Ik eet het nooit meer, die elleboogjesmacaroni , pap, ragout op brood of saroma pudding. En het zal me waarschijnlijk geeneens meer echt smaken. Ik koester liever de zoete herinnering!
Meer plaatjes? Op
Pinterest heb ik een board met nostalgie eten.
