Trouwe lezers van mijn blog weten dat ik gefascineerd ben door de geschiedenis van ons eten en een voorliefde heb voor nostalgie. Zo schreef ik bijvoorbeeld al eerder over de trends in eten en drinken van de jaren 60, 70, 80, 90 en 00. In de rubriek Nostalgie en eten laat ik twee keer per maand iemand anders aan het woord over zijn of haar culinaire (jeugd)herinneringen, inclusief een recept.
Deze week de culinaire herinneringen van mijn eigen moeder (69). Het is tenslotte Moederdag vandaag! Lijkt het je ook leuk om een keer aan deze rubriek deel te nemen? Stuur me dan een mailtje!
Nostalgie en eten – Mama
Als je vroeger mocht kiezen wat er op tafel kwam, wat werd er dan gegeten?
Ik ben in 1947 geboren, kort na de oorlog. Kiezen wat je wilde eten was iets wat toen gewoonweg niet aan de orde was. Mijn ouders hadden het niet breed en ze hadden vier kinderen. Op zondag aten we sudderlappen en op woensdag een bal gehakt. Ook kregen we af en toe een ei.
Mijn lievelingskostje was bloemkool met een papje van maïzena. Nog steeds eet ik dit erg graag. Patat at ik voor het eerst toen ik ongeveer 12 jaar was. Een zak patat kostte een kwartje (25 cent). Heel veel geld maar ik had nog nooit zoiets lekkers geproefd. Toen ik 16 was at ik voor het eerst macaroni bij een vriendinnetje thuis. Toentertijd nog met een blikje tomatenpuree en een plak boterhamworst Ik vond het heerlijk!
Je eerste zakgeld! Welk snoep kocht je daar van?
Op zaterdag kregen we een dubbeltje (10 cent) en dan kocht ik bij de Spar een spek en een zoute drop. Maar het lekkerste vond ik een zak koekkruimels, voor 10 cent had je dan een enorme zak vol!
Je bent jarig! Wat kreeg je bij de koffie (of limonade) en welke hapjes stonden er op tafel?
Op verjaardagen was er voor zover ik weet wel gebak. Bij mooi weer kregen we oranje of groene limonade (Reine Claude). Van hapjes kan ik me niet veel herinneren. Er waren wel pinda’s en zoute koekjes.
Eten wat de pot schaft! Wat at je tegen heug en meug?
Wat ik echt niet lekker vond en vind is zuurkool maar mijn ouders waren niet zo erg streng. Ik kreeg dan gewoon wat anders.
Welk product is – tot je grote verdriet – uit de supermarkt verdwenen en niet meer te koop?
Wat ik jammer vind is dat die maaltijden van Duyvis er niet meer zijn. Dyvis Milanees braadpandiner heette dat. We namen dat vroeger vaak mee op vakantie naar Oostenrijk. We hadden geen geld om elke dag in een restaurant te eten dus we kookten regelmatig zelf. Maar wat was het altijd gezellig met de buren. We waren buiten in de natuur en vonden alles lekker.
Welk recept heb je vanuit huis meegenomen wat nog steeds af en toe op tafel komt?
Een echt recept van mijn moeder heb ik niet, maar ik kook nog wel heel veel op de manier zoals zij dat ook deed. Mijn moeder kon wel heel goed bakken herinner ik mij ineens. Cake, brood en krentenbrood maar het allerlekkerste was haar tulband. Daar stond ze om bekend in de familie maar helaas heb ik daar geen recept van.
Bedankt lieve mama, zo leuk om te lezen allemaal. En die oude foto’s, fantastisch. Ik heb ook alleen maar goede herinneringen aan onze buitenmaaltijden in Oostenrijk!
Volgende keer lees je hier de culinaire jeugdherinneringen van Stephanie van Great Little Kitchen.
Het is een heel leuk artikel geworden Anne Marie. Door diep na te denken over vroeger zijn er toch weer heel wat herinneringen naar boven gekomen. Wat is veel veranderd in die bijna 70 jaar van ons leven. En ook mede dank zij jou leren we nog steeds nieuwe gerechten te eten.
Ik vond het ook zo leuk om te lezen! Goede herinneringen sowieso!
Wat leuk, je eigen moeder! Die zakjes koekkruimels, daar had mijn moeder het ook wel eens over. Voor een duppie op de markt op zaterdag.
Ik kocht als kind ook weleens die koelkruimels op de markt, maar heb toch liever een stroopwafel
Wat een leuke manier om je mama zo in het zonnetje te zetten!
Daar is moederdag voor bedoeld! En ze verdient het.
Wat een leuk verhaal roept bij mij ook veel herinnering op .Vooral dat zakje frites 25 cent de mayonaise was in verhouding duur 10cent.
Dat was in verhouding zeker duur zeg!
Ja mayonaise was er nooit bij een kwartje was al veel geld voor ons. ik ging elke week van ons dorp naar Zaandam. Daar zat ik op de padvinderij en dat kostte een kwartje. Op honderd meter afstand was de patatkraam. Dus je begrijpt dat de verleiding erg groot was. IK heb er wel eens patat voor gekocht, maar dan had ik die week erop een probleem. Geen twee kwartjes natuurlijk voor de padvinderij.
Dit artikeltje raakt me echt. Waarom? Omdat kinderen vroeger zo tevreden waren. Heerlijk om te lezen dat ze zo genoot van een simpele macaroni. Met tomatenpuree en boterham worst. Was men tegenwoordig nog maar zo snel tevreden. Dan ben je echt een veel gelukkiger mens. Bedankt voor het delen van dit lieve stukje. ? Liefs Cynthia.?
Jij bedankt voor je lieve reactie! Ook namens mijn moeder.
Wat leuk om te lezen!! Haha patat op de 12e pas? Kindermishandeling haha grapje.. zo lekker! Ik kook oa. veel Indisch zoals ik van mijn oma en moeder heb geleerd.
Misschien vind je het leuk een keer mee te doen aan deze serie Josine?